Aslında nereden ve nasıl başlayacağımı bilemiyorum. Sanırım her şeyin başladığı tarih, 03 Temmuz 2011, yani o malum Kara Pazar günü. Sayın Başkanımız Aziz Yıldırım’ın teröristlere bile reva görülmeyen bir muamele ile, 20 polis ve kameralarla evinin basıldığı gün. O günden bugüne 23 gündür yaşanan hukuksuzluklar ve Kara Lale Pierre’in muhteşem tabiri ile QTM’nin linç kampanyası sonucunda artık dayanamadım ve yazmaya karar verdim; Facebook’ta, Twitter’da, antu’da, 12numara.org’da paylaşamaya çalıştığım görüşlerimi, isyanımı ve doğumumla genlerime kodlandığına emin olduğum Fenerbahçe aşkımı…
İlk olarak, kendisi futboldan nefret etmesine rağmen, şampiyon olduğumuzda ben sevindiğim için sevinen, bugün ise sırf ben üzülüyorum diye üzülen ve bu blog’un tasarımını yaratan, 12 senedir hayatımın en değerli parçası olan biricik eşim Fecir’e teşekkür ediyorum…
Tabii bir teşekkür de, bu hukuksuzlukları yaratan, bizi linç etmeye çalıştıkça yıkamayıp daha da güçlendiren, QTM’ye, Savcı efendiye ve mümtaz emniyet mensuplarına.. Onlar olmasaydı, ben bu blogu açmazdım…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder